جنگ کازرون و مش قاسم غیاث آبادی

من فکر می کنم این احمدی نژاد خودش خوب است، ولی دوروبری هایش بد هستند.یکی از آگاهان

توضیح داد که احمدی نژاد ربطی به تاریخ و فرهنگ کهن و درخشان ایران ندارد و احتمالا اطلاعاتش

درباره تاریخ ایران به اندازه اطلاعاتش درباره تاریخ عراق و تاریخ جنگ دوم جهانی است و حدس

زده می شود که احمدی نژاد از تاریخ ایران باستان هم فقط می داند که داریوش کبیر سرسلسله غزنویان

بوده و می خواسته با شکست دادن یونانیان از مسلمانان فرانسوی حمایت کند، البته مطمئنم همه چیز را

در مورد قراردادهای وثوق چای و ترکمانچای و گلستانچای می داند. احمدی نژاد

مثل هر ایرانی دیگری که حداقل نیم ساعتی در زندگی توده ای بوده است و مثل هر ایرانی

در یک سنی دائی جان ناپلئون می شود، فعلا در نقش دائی جان ظاهر شده است. اما مشکل ما با

دائی جان ناپلئون نیست، بلکه مشکل ما با مش قاسم است. به نظرم دفعه اول احمدی نژاد وقتی داشت

داستان جنگ کازرون( ببخشید سفر نیویورک) را تعریف می کرد که« یک هو یک نوری آمد و او

را احاطه کرد» ، زریبافان، به عنوان مش قاسم ریاست جمهوری، دیگر ولش نمی کند و اینقدر داستان

دیدن نور را تعریف می کند که خود دائی جان هم باورش می شود. از طرفی یک آدمهای دیگری هم

مثل سعیدلو( سردار مهارت خان) و زاهدی وزیر علوم( پوری فشفشو، تحصیلکرده فرنگ و دارای

تحصیلات عالیه) هم در این داستان دخالت می کنند و ماجرا بیخ پیدا می کند